Ghetto żydowskie

Getto żydowskie w Rzymie zostało zbudowane między Piazza Venezia a Tybrem w 1555 roku na rozkaz papieża Pawła IV, który chciał umieścić społeczność żydowską w jednym miejscu. Dekret papieski zabraniał Żydom posiadania nieruchomości i chodzenia po ulicach bez znaku rozpoznawczego. Sytuację tę przerwało proklamowanie Królestwa Włoch, moment, w którym Żydom przyznano ponownie wszystkie prawa, ale także posłużyło jako preludium do tego, co wydarzyło się jakiś czas później, kiedy naziści przywrócili wszystkie wcześniejsze nakazy. Do historii przeszła łapanka z 16 października 1943 r., kiedy Niemcy otoczyli teren ghetta i siłą wywieźli tysiąc Żydów do obozu w Auschwitz.

Dziś dzielnica nie pełni już swej smutnej funkcji przypisanej jej w minionych wiekach. Przeciwnie, jest jednym z najbardziej znanych historycznych obszarów w centrum Rzymu.

Liczne zabytki opowiadają nową historię, na którą składają się dawne tradycje kulinarne i głęboka religijność wyrażona obecnością Synagogi, która w podziemiach skrywa żydowskie muzeum i hiszpańską świątynię.

Nie brakuje pozostałości z poprzednich epok, takich jak Portico d’Ottavia z II wieku p.n.e.z którego można dostać się do Teatro Marcello ale także z czasów nam bliższych: tabliczek z wygrawerowanymi imionami ofiar żydowskiej zagłady, które mają przypomniać o ich tragicznej historii.